Środkowa część trylogii Pakuli (rozpoczętej przez "Klute", zamkniętej przez "Wszystkich ludzi prezydenta"), będąca jednocześnie, przynajmniej w moim odczuciu, odsłoną najlepszą. "Syndykat zbrodni" to czystej wody political fiction, utrzymane do tego w głęboko hitchcockowskim duchu. Znajdziemy tu ogromną dawkę napięcia, wiele scen odznacza się suspensem, którego nie powstydziłby się sam Mistrz.
Pakula udowadnia tu, że swój fach zna od podszewki: na "Parallaxie" mozna się wręcz uczyć, jak opowiadać obrazem, a tym samym manipulować odczuciami widza. Montażowa zbitka prezentowana w trakcie "testu" tytułowej organizacji to prawdziwe cudeńko, którym można się zachwycać całkiem niezależnie od reszty obrazu. No i mamy jeszcze Warrena Beatty'ego w jednej z jego najlepszych ról - fragment z dowcipem w barze cofałem z dobre cztery razy i za każdym doprowadzał mnie wręcz do łez ("That's hell of a joke, Gale..."). Jedyny zgrzyt następuje dopiero na koniec, przy okazji tzw. "epilogu": strasznie to łopatologiczne i dzisiaj prezentuje się po prostu archaicznie, psując nieco efekt, jaki wywołuje właściwy finał. Mimo wszystko jednak - kawał pełnokrwistego dreszczowca, gotów uczynić z największego realisty zwolennika teorii spiskowych.