Ropa + chciwość = konflikt. Można nakręcić z tego arcydzieło? Rasowy dramat? Można. Ale nie Anthony Mann i jego scenarzyści. Scenariusz jest mocno niedopracowany, pozostawiając wiele do życzenia. Bezwzględni nafciarze kontra biedni rybacy, ok, interesujący pojedynek, ale dlaczego konfrontacja obydwu stron została przedstawiona tak płasko? Koniec to oczywiście klasyczny happy end, gdzie wszyscy są zadowoleni i wszystko zostaje wybaczone. Szkoda, bo duży potencjał tkwił w tej opowieści i gdyby tylko poprawić pewne rzeczy (czytaj mniej bzdur i cukru), mógł wyjść naprawdę porządny film. Na pocieszenie pozostaje jedna z ciekawszych ról w karierze Jamesa Stewarta, który nie gra po raz setny dobrego herosa. Niestety muszę dodać, że jego bohater nie jest jednak do końca zły. Jest chciwy, nieustępliwy w osiągnięciu celu jaki sobie wyznaczył, ma obsesję na punkcie wydobycia ropy z dna morza, jego pracownicy muszą harować jak woły, jednak jest to zapewne spowodowane tym, że postać w którą wcielił się Stewart, doskonale zdaje sobie sprawę, że to jego ostatnia szansa w życiu. Trzeba było dać mu sukcesy, a nie trzy porażki na starcie, panowie scenarzyści. I tak oto, obraz, który zapowiadał się na potężny dramat, okazuje się być w gruncie rzeczy iluzją, miłą bajeczką, a nie czymś bardziej złożonym i głębokim, jak mogło się na początku wydawać.