Kolejny nadwestern tego reżysera, w którym granic jest przynajmniej kilka. W każdym razie więcej niż tylko ta jedna tytułowa. Część z nich można/da się przekroczyć. Innych nie. Dwie najmocniej nakreślona to (pierwsza) ta między traperem a żołnierzem. Innymi słowy człowiekiem dzikim (utożsamianym tu ze zwierzęciem) a człowiekiem ucywilizowanym. Oraz druga, granica wewnętrzna, kiedy człowiek ucywilizowany może stać się powiedzeniowym zwierzęciem ze względu na swoje czyny i zachowanie. Reżyser podkreśla również cechy obu światów. Tego "przed" granicą i tego "za" granicą. Świat w którym żył do tej pory traper to świat prostych zasad, wolnych wyborów. Świat ucywilizowany świetnie tu obrazuje scena, w której na dźwięk trąbki "należałoby" zasalutować. Ten żołnierski świat jest tu trochę alegorią naszego, współczesnego życia, pełnego reguł do których należy się dopasować. "Ostatnia granica" obrazuje również drogę człowieka "do" i "za" granicę oraz podkreśla fakt, że po przekroczeniu granicy tak na dobrą sprawę nie ma już powrotu. Dobry, dojrzały western, z doskonale obsadzonymi rolami traperów. Godny polecenia. Szczególnie miłośnikom westernowych teorii.